Sztuka montowania szaf i szafek
Fot. http://www.arka-meble.pl
Niby nic trudnego: kupić, skręcić i powiesić. Okazuje się jednak, że to czynności, które trzeba wykonywać z głową, żeby przypadkiem... nie nabić sobie na niej guza... Oto najpopularniejsze błędy, które popełniamy przy montażu szafek.
Nie chcemy montować szafek zbyt wysoko, bo boimy się, że do nich nie dosięgniemy. Ale szafka zamontowana za nisko to ryzyko dla naszej głowy. Zwłaszcza, jeśli taka szafka zamontowana jest np. przedpokoju, gdzie często schylamy się np. do położnej niżej szafki na buty. Albo w kuchni, gdzie na dodatek często zostawiamy drzwi do szafki otwarte. Chwila nieuwagi i guz gotowy. W takim przypadku najlepiej wybierać szafki wyjątkowo płytkie. Pod nimi warto też zamontować nie zwykłe szafki, a takie z szufladami, wówczas otwierając je, mamy głowę nieco dalej niż zaglądając do zwykłych szafek, więc ryzyko nabicia sobie guza maleje.
To niestety zdarza się dość często. Planujemy przestrzeń we wnęce: półki, wieszaki, szuflady, a dopiero potem zamykamy ją drzwiami przesuwnymi. Może się zdarzyć, że np. skrzydło będzie tak szerokie, że do niektórych półek będzie trudno się dostać, bo np. nie da się ich w całości odsłonić, zawsze będzie je zasłaniać część drzwi. Aby uniknąć takiej sytuacji lepiej zawsze dokładnie wymierzyć przestrzeń w szafie.
Na wysokości kolan, zwłaszcza w małych pomieszczeniach, najlepiej montować szuflady, niż tradycyjne półki. Do szuflad dostęp jest łatwiejszy, a żeby wyjąć coś z półki z szafki położonej przy podłodze, trzeba się na niej niemal położyć.
To się często zdarza na poddaszach. Wstawiona tam wysoka szafa mieści się doskonale, ale po jej otwarciu drzwi uderzają prosto w skos sufitu. Dlatego planując przestrzeń na szafę wolnostojącą trzeba zawsze mieć w pamięci, że przed szafą musi być co najmniej tyle wysokiej przestrzeni, ile wynosi szerokość drzwi szafy.
Szafy wolnostojące bywają trudne w użyciu, często bowiem zapominamy, jak wiele miejsca potrzebują drzwi, aby się w pełni otworzyć. Szafa ustawiona zbyt blisko ściany, szafa ustawiona zbyt blisko mebli – to utrudnia pełne otwarcie szafy i korzystanie z niej. Źle jest także, jeśli szafa stoi zbyt blisko okna – otwarte drzwi nie powinny zasłaniać okna, ponieważ zacieniają od razu pokój i... wnętrze szafy. Utrudnieniem może być też kaloryfer, o którym często zapominamy. Rozwiązaniem mogą być drzwi przesuwne lub inne rozplanowanie przestrzeni.
Zawsze znajdzie się jakaś szafka, która wypadnie w narożniku, zwłaszcza w kuchni. W takim przypadku warto sprawdzić, czy narożnik na pewno trzyma kąt 90 st. i jak skonstruowany jest mebel – zbyt duża gałka może uniemożliwić pełne otwarcie szafki. Co prawda teoretycznie w takich miejscach powinien być odstęp, który w zabudowie zasłania się listwą, ale to marnowanie przestrzeni. W takim miejscu lepiej nie montować szuflad. Niewielka nierówność ściany czy prowadnicy i szuflady nie będą się otwierać. Można to rozwiązać zamawiając specjalny system, który np. przy otwieraniu szafki wyciąga ze środka całą półkę.
Szafka wisząca za nisko
Nie chcemy montować szafek zbyt wysoko, bo boimy się, że do nich nie dosięgniemy. Ale szafka zamontowana za nisko to ryzyko dla naszej głowy. Zwłaszcza, jeśli taka szafka zamontowana jest np. przedpokoju, gdzie często schylamy się np. do położnej niżej szafki na buty. Albo w kuchni, gdzie na dodatek często zostawiamy drzwi do szafki otwarte. Chwila nieuwagi i guz gotowy. W takim przypadku najlepiej wybierać szafki wyjątkowo płytkie. Pod nimi warto też zamontować nie zwykłe szafki, a takie z szufladami, wówczas otwierając je, mamy głowę nieco dalej niż zaglądając do zwykłych szafek, więc ryzyko nabicia sobie guza maleje.
Źle zaplanowane drzwi przesuwne
To niestety zdarza się dość często. Planujemy przestrzeń we wnęce: półki, wieszaki, szuflady, a dopiero potem zamykamy ją drzwiami przesuwnymi. Może się zdarzyć, że np. skrzydło będzie tak szerokie, że do niektórych półek będzie trudno się dostać, bo np. nie da się ich w całości odsłonić, zawsze będzie je zasłaniać część drzwi. Aby uniknąć takiej sytuacji lepiej zawsze dokładnie wymierzyć przestrzeń w szafie.
Nisko położone niskie półki
Na wysokości kolan, zwłaszcza w małych pomieszczeniach, najlepiej montować szuflady, niż tradycyjne półki. Do szuflad dostęp jest łatwiejszy, a żeby wyjąć coś z półki z szafki położonej przy podłodze, trzeba się na niej niemal położyć.
Szafa, której się nie da otworzyć
To się często zdarza na poddaszach. Wstawiona tam wysoka szafa mieści się doskonale, ale po jej otwarciu drzwi uderzają prosto w skos sufitu. Dlatego planując przestrzeń na szafę wolnostojącą trzeba zawsze mieć w pamięci, że przed szafą musi być co najmniej tyle wysokiej przestrzeni, ile wynosi szerokość drzwi szafy.
Fot. http://www.arka-meble.pl
Kłopoty z drzwiami do szafy
Szafy wolnostojące bywają trudne w użyciu, często bowiem zapominamy, jak wiele miejsca potrzebują drzwi, aby się w pełni otworzyć. Szafa ustawiona zbyt blisko ściany, szafa ustawiona zbyt blisko mebli – to utrudnia pełne otwarcie szafy i korzystanie z niej. Źle jest także, jeśli szafa stoi zbyt blisko okna – otwarte drzwi nie powinny zasłaniać okna, ponieważ zacieniają od razu pokój i... wnętrze szafy. Utrudnieniem może być też kaloryfer, o którym często zapominamy. Rozwiązaniem mogą być drzwi przesuwne lub inne rozplanowanie przestrzeni.
Szafka w narożniku
Zawsze znajdzie się jakaś szafka, która wypadnie w narożniku, zwłaszcza w kuchni. W takim przypadku warto sprawdzić, czy narożnik na pewno trzyma kąt 90 st. i jak skonstruowany jest mebel – zbyt duża gałka może uniemożliwić pełne otwarcie szafki. Co prawda teoretycznie w takich miejscach powinien być odstęp, który w zabudowie zasłania się listwą, ale to marnowanie przestrzeni. W takim miejscu lepiej nie montować szuflad. Niewielka nierówność ściany czy prowadnicy i szuflady nie będą się otwierać. Można to rozwiązać zamawiając specjalny system, który np. przy otwieraniu szafki wyciąga ze środka całą półkę.
Data publikacji: 23.07.2012
